کلیه کانیهای گروه الیوین دارای تقارن اورتورمبیک است و ساختمان آنها شامل چهار وجهی های SiO4 مستقلی است که به وسیله اتمهای دو ظرفیتی از قبیل آهن و منیزیم و غیره به همدیگر مربوط می باشد. اتمهای دو ظرفیتی مزبور در داخل شبکه تبلور کئوردیناسیون اکتائدری دارد.
ساختمان الیوین
ساختمان الیوین ها شامل تترائدرهای SiO4 منفردی است که به وسیله اتمهای منیزیم و آهن به یکدیگر مربوط است. هر یک از اتمهای مزبور آرایش اکتائدری دارد و به وسیله شش اتم اکسیژن احاطه شده است. یونهای اکسیژن در لایه هایی به موازات سطح (100) خوابیده و تقریبا به صورت بسته های متراکم شش گوشی می باشد. نوک تترائدرهای SiO4 یک در میان در جهت عکس یکدیگر قرار دارد و هر کدام از یونهای Si به وسیله چهار اتم اکسیژن محاط گردیده است.
ترکیب شیمیایی الیوین
از لحاظ ترکیب شیمیایی الیوینها از فورستریت (Mg2SiO4) تا فایالیت (Fe2SiO4) تغییر می نماید و سری پیوسته ای بین منیزیم و آهن در ساختمان آنها دیده می شود.
تجزیه الیوین
الیوین به آسانی دستخوش تجزیه هیدروترمال قرار می گیرد و از طرفی دیگر به سهولت تحت تاثیر پدیده دگرگونی درجه پایین و عوامل جوی واقع می شود. فراوانترین مواد حاصل از تجزیه آن عبارت است از سرپانتین، ایدنگسیت بولنژیت، کلریت، آمفیبول، تالک؛ کربناتها و اکسیدهای آهن. این مواد ممکن است به صورت دانه های ریز و درهمی باشد به نحوی که در بعضی موارد تشخیص آنها به کمک وسایل اپتیک مشکل و یا غیر ممکن است ولی در هر حال و به طور کلی مجموعه این مواد را بر حسب ترکیبشان به نامهای سرپانتین، ایدنگسیت و بولنژیت می نامند.