زبرجد در رنگ های سبز زیتونی و زرد مایل به سبز یافت می شود. سنگ زبرجد درخششی شیشه مانند دارد و تحت تاثیر اسید سولفوریک تجزیه می شود و در برابر فشار مقاومتی ندارد. از ویژگی های این سنگ شکست دوگانه قوی نوری است که برای تشخیص زبرجد فایده دارد.
- خواص و فواید زبرجد
گذاشتن زبرجد بر روی چاکرای قلب در هر روز علاوه بر از بین بردن ناراحتی های قلبی و جلوگیری از لخته شده خون سبب می شود تا غم و افسردگی ناشی از آن و نفرت و حسادت از دل و روح پاک گردد و روحی لطیف و بخشایش گر به وجود آورد. زبرجد برای تقویت دستگاه هاضمه بدن به ویژه هضم غذا و رفع یبوست و نیز سم زدایی از کبد مفید است.
هم چنین سنگ زبرجد برای رفع بیماری های پوستی به ویژه اگزما، اکنه و جوش های صورت بسیار تاثیر می گذارد. از این رو، خوب است تکه ای از زبرجد را برای چند ساعتی در آب بگذارند و آب را بر روی پوست های حساس بمالند.
خواص فیزیک زبرجد:
- وجه تسمیه: از واژه پریدو اخذ شده است.
- فرمول شیمیایی :( (Mg, Fe)2(SiO4
- سیستم تبلور: ارتورومبیک (کلیه کانیهای گروه الیوین دارای تقارن اورتورمبیک است و ساختمان آنها شامل چهار وجهی های SiO4 مستقلی است که به وسیله اتمهای دو ظرفیتی از قبیل آهن و منیزیم و غیره به همدیگر مربوط می باشد. اتمهای دو ظرفیتی مزبور در داخل شبکه تبلور کئوردیناسیون اکتائدری دارد.(
- شکل بلورها: سوزنی
- اشکال ظاهری: بلوری - آگرگات دانه ای - توده ای
- رده بندی: سیلیکات
- جلا: شیشه ای - چرب
- رخ: کامل - مطابق با سطح /001/ ، ناقص - مطابق با سطح/010/
- شکستگی: صدفی
- سختی: ترد
- ميزان شفافيت: شفاف - نیمه کدر
- رنگ : قرمز - سبز - قرمز خرمایی- سیاه - قهوه ای تیره
- رنگ اثر خط: سیاه
- ژیزمان: فراوان ; آلمان غربی ، ایرلند شمالی ،سوئد ، فرانسه ، روسیه و امریکا
- پاراژنز: فلوگوپیت - مگنتیت - آپاتیت - دیوپسید
- ترکیب شیمیایی: MgO=23.41% FeO=41.71% SiO2=34.88% سری ایزومورف فورستریت تا فایالیت از لحاظ ترکیب شیمیایی الیوین ها از فورستریت (Mg2SiO4) تا فایالیت (Fe2SiO4) تغییر می نماید و سری پیوسته ای بین منیزیم و آهن در ساختمان آنها دیده می شود.
- تجزیه پریدوت: پریدوت به آسانی دستخوش تجزیه هیدروترمال قرار می گیرد و از طرفی دیگر به سهولت تحت تاثیر پدیده دگرگونی درجه پایین و عوامل جوی واقع می شود. فراوانترین مواد حاصل از تجزیه آن عبارت است از سرپانتین، ایدنگسیت بولنژیت، کلریت، آمفیبول، تالک؛ کربناتها و اکسیدهای آهن. این مواد ممکن است به صورت دانه های ریز و درهمی باشد به نحوی که در بعضی موارد تشخیص آنها به کمک وسایل اپتیک مشکل و یا غیر ممکن است ولی در هر حال و به طور کلی مجموعه این مواد را بر حسب ترکیبشان به نامهای سرپانتین، ایدنگسیت و بولنژیت می نامند.
- تشابه کانی شناسی: ویلمیت - تفروئیت - کریزوبریل
- منشا تشکیل: ماگمایی - پگماتیتهای بازیک - دگرگونی مجاورتی - آبرفتها - متئوریتها
- محل پیدایش: چک و اسلواکی
- سرگذشت پریدوت:
Peridot (زبرجد)، گوهر زیبایی است كه هم جواهر فروشان و هم مردم عادی كمتر درباره ی آن اطلاعات دارند. این گوهر زیبا كه نام آن از زبان یونانی سرچشمه گرفته و معنی و مفهوم خاصی ندارد به رنگ سبز زیتونی و شفاف است و درخششی روغنی و شیشه ای دارد.
پریدوت تحت تأثیر اسید سولفوریك تجزیه می شود و بیشتر از معادن جزیرهِ سنت‌جان (SAINT JOHN) در دریای سرخ و نیز در برمه، استرالیا، برزیل و آفریقای جنوبی همراه با الماس استخراج می گردد.
بلورهای زیبای پریدوت در دوران‌های مختلف از معادن دریای سرخ توسط جنگجویان به اروپا آورده شده و بیشتر برای كلیساها مورد استفاده قرار می گرفته است.
این نگین به علت نداشتن سختی لازم، كمتر در جواهرات به كار می رود. در ضمن یادآوری می شود چون نگین پریدوت را به شكل زمرد تراش می دهند، بیشتر به صورت مدال و انگشتر می توان از آن استفاده كرد.
بزرگترین نگین پریدوت به وزن 310 قیراط است كه از معدن جزیره «سنت جان» استخراج شده و در موزه‌ای در واشنگتن نگهداری می شود.
در قرن هجدهم، در روسیه از یك شهاب سنگ مقدار زیادی بلورهای سنگ پریدوت به دست آمد كه تماماً تراش داده شده و در آن كشور نگهداری می شود.
از جمله باورهای رایج گذشته در مورد پریدوت این است كه دریانوردان اعتقاد داشتند اگر این سنگ را به همراه داشته باشند در دریا راه خود را گم نمی كنند و سالم به مقصد خواهند رسید.
به هرحال گوهرها بیش از آن كه سمبل ماه های تولد، كشورها و یا سمبل ستارگان باشند، حكم پشتوانه مالی و سرمایه گذاری درازمدت را دارند. در حقیقت جواهرات سرمایه‌هایی هستند كه ضمن اشغال كمترین جا، بیش از دیگر انواع سرمایه گذاری، از تورم و كاهش ارزش در امان هستند.