خطا در تشخیص گوهرهای یاقوت سرخ و اسپینل تا سال 1783 ادامه داشته تا اینکه در یک جواهر شناس فرانسوی به نام لوئیز رم از لیسل، به وسیله آنالیزهای شیمیایی و خواص فیزیکی گوهر اسپینل را به عنوان یک کانی متفاوت شناسایی و معرفی کرد.
در آزمایشاتی که رم انجام داد مشخص شد که اتم‌های کروندوم در اندازه‌های بزرگ در گوهر یاقوت سرخ دیده نمی شود. کروندوم دلیل ایجاد رنگ قرمز در یاقوت بوده همچنین این اتم سبب ایجاد شکاف و شکستگی در یاقوت می گردد.
البته تنها برخی از گونه‌های یاقوت سرخ ممکن است این شرایط را بپذیرند که در اندازه‌های غیر محتمل رشد می کنند.
لذا اغلب یاقوت‌های سرخ با کیفیت و مشهور جهانی در وزن کمتر 100 قیراط بوده و آنهایی که وزنشان به بیشتر از100 قیراط رسیده، تعدادشان انگشت شمار می‌باشند.
به همین دلیل اغلب یاقوت‌های سرخ بزرگ موجود در جواهرات خانواده‌های سلطنتی در حقیقت اسپینل بوده و به اشتباه نام یاقوت سرخ بر روی آن گذاشته شده است.
در زیر به مهمترین تفاوت‌های بین یاقوت سرخ و اسپینل اشاره می کنیم :
گوهر یاقوت سرخ کروندوم‌هایی بوده که با اکسید آلومینیوم ایجاد شده در حالی که اسپینال کروندوم نبوده و از اکسید آلومینیوم و منیزیوم تشکیل شده است.
کروندوم در رنگ‌های مختلفی وجود دارد که تنها رنگ قرمز آن به عنوان یاقوت سرخ شناخته شده در حالی که اسپینل در رنگ‌های دیگری نظیر صورتی، بنفش، ارغوانی، آبی، سبز و زرد نیز دیده می‌شود.
کریستال‌های یاقوت سرخ به صورت شش وجهی بوده که ساختارهای سه وجهی را تولید می کند در حالی که کریستال‌های اسپینل به صورت ایزومتریک بوده و ساختارهای لوزی شکل را تشکیل می‌دهند.
سختی یاقوت سرخ در مقیاس موس برابر با 9 و اسپینل برابر با 8 است.
سختی مطلق در گوهر یاقوت سرخ 500 و در اسپینل 200 اندازه گیری شده است.
وزن مخصوص یاقوت سرخ 3. 99 تا 4. 02 است. در حالیکه وزن مخصوص اسپینل 3. 57 تا 3. 63 می‌باشد.
ضریب شکست یاقوت سرخ بین 1. 76 و 1. 78 و اسپینل بین 1. 71 و 1. 83 است.
دلیل عدم شناسایی و خطا در تشخیص این دو گوهر به دلیل ساختار فیزیکی و خصوصیات شیمیایی نزدیک این دو گوهر بوده، البته وجود
اسپینل و یاقوت سرخ در یک گوهر نیز به این تشخیص خطا دامن می‌زند.