تاریخچه آكوامارين
سنگ Aquamarine آكوامارين مخصوص جنس مؤنث است. واژه آكوامارین مشتق از كلمه ای لاتین به معنای آب دریاست و براساس رنگ آبی آن به این نام خوانده می شود. در ایام قدیم دریانوردان در سفرها یا جنگ‌های دریایی به عنوان طلسم برای غلبه بر حوادث یا دشمن از آن استفاده می كردند.
آكوامارین جزو آن دسته از جواهرات است كه برای جواهرسازان و بسیاری از خانم‌ها جاذبه فراوان دارد و كمتر ویترین جواهر فروشی هست كه برای جلوه و زیبایی، قطعه ای جواهر ساخته شده با این سنگ در آن نباشد.
آكوامارین بیشتر به صورت سِت (مجموعه) درست می شود و به شكل انگشتری بیشتر رایج است. این سنگ را اغلب به صورت زمردگونه تراش می دهند و دیگر فرم‌های تراش را كمتر برای آن به كار می برند.
باید توجه داشت كه این گوهر ترد و شكننده و در برابر حرارت حساس است و مواد شیمیایی ضعیف اثر چندانی بر آن ندارند، اما در مقابل اسیدها واكنش نشان می دهد و در آن نقطه‌های ریز و درشت به وجود می آید. جواهر سازان بایستی دقت داشته باشند كه این سنگ را بعد از پولیش و آبكاری سوار كنند. به علاوه، آكوامارین چون بیشتر به صورت قطعات بزرگ روی جواهرات است، خانم‌ها باید در نگهداری آن داخل جعبه دقت كنند؛ زیرا در تماس با دیگر جواهرات ممكن است آسیب ببیند.
معادن آكوامارین مانند سایر كانی‌ها در تمام نقاط دنیا به صورت پراكنده یافت می شود، اما عمده معادن آن در برزیل، روسیه، استرالیا، مالاگاشی، برمه، هندوستان، ایالات متحده آمریکا و چند كشور آفریقایی قرار دارد.
كانی‌های دیگری هم وجود دارد كه ممكن است با آكوامارین اشتباه شود:
از جمله تورمالین آبی، زیركن(ZIRCON) ، توپاز آبی و كیانیت(KIANITE).
امروزه آكوامارین‌های مصنوعی نیز در لابراتوارها تولید می شود، اما با این سیستم مقرون به صرفه نیست و آكوامارین‌های مصنوعی موجود در بازار در حقیقت اسپینل مصنوعی است كه به رنگ آكوامارین عرضه می شود.
در بسیاری از جواهرات قدیمی كه در موزه‌ها و یا به صورت جواهرات سلطنتی كشورها وجود دارند، سنگ‌های درشتی به كار رفته كه آبی بسیار كم رنگی دارند و به دلیل شفافیت روغنی مانند بعضی از آنها، تصور بر این بوده كه الماسند؛ اما با پیشرفت علم جواهرشناسی مشخص شده كه آكوامارين هستند.